Authentiek contact met jezelf is authentiek contact met de ander

Dit ben ik. Deze zomer. Ik zit samen met mijn jongste dochter Liesje op het strand van Noordwijkerhout. Zij, mijn oudste dochter Sofie en ik beleefden er heerlijke dagen. De jas die ik draag maskeert het goede weer dat we overdag hadden. Belangrijker nog dan het goede weer, maakte het ontspannen contact dat er was tussen mijn kinderen en mij, dat we een ontzettend fijne vakantie beleefden.

Bij thuiskomst had ik enorm veel zin om weer aan het werk te gaan. Wellicht ook omdat we eerder deze zomer al tien dagen in Frankrijk op vakantie waren – ik wil niemand die deze hele zomer in Nederland was de ogen uitsteken, maar ook daar kregen we heerlijk weer cadeau – maar veel meer nog had ik zin om weer in contact te zijn met mijn cliënten en weer met de inhoud van mijn werk bezig te zijn.

Dat ik al snel – lees: zo’n tien dagen nadat ik weer was gestart – op een hele persoonlijke manier met de inhoud van mijn werk werd geconfronteerd, kon ik niet vermoeden toen ik deze foto nam. Wel ervoer ik in de eerste dagen dat ik weer aan het werk was hoe ik genoot van het authentieke contact met zowel cliënten, als allerlei andere contacten die ik had in het belang van de begeleiding van mijn cliënten.

Er knaagde echter ook iets.

Juist door alle ontspanning en authenticiteit die er was, was er een nóg groter contrast voelbaar met hoe ik me bij één aspect van mijn werk voelde: marketing. Ik had het alleen niet door. Het was een welbekende blinde vlek.

Ik deelde mijn gevoel met verschillende mensen. Ik verwoordde mijn beklag over de weerzin en het verzet dat ik bij het idee om (weer) aan marketing te moeten doen als een irritant zoemende mug om vier uur ‘s nachts. Wanneer ik goed naar mezelf had geluisterd, had ik met het uitspreken van de woorden ‘aan marketing moeten doen’ kunnen ontdekken wat het was. Bij al mijn andere taken praat ik namelijk consequent in termen als ‘willen’, ‘kunnen’, ‘mogen’ of beschrijf ik dat wat ik doe als ‘dat wat ik te doen heb.’

Vanavond zat ik met een kop thee in mijn fauteuil in de huiskamer. Even dacht ik aan morgenochtend en voelde zin in de meet-up die dan zou plaatsvinden. Meet-ups organiseer ik twee keer per maand op zaterdagochtend voor cliënten die mijn Mastermind – wat tegenwoordig onderdeel is van het jaartraject – hebben doorlopen.

Ik zat niet alleen met een kop thee in mijn fauteuil, ook met een content marketingplan. Hoewel dat door iemand met toewijding, aandacht en liefde was geschreven en er hele goede adviezen en een goed te volgen structuur in beschreven stond, riep elke alinea, zin en zelfs woord dat ik ervan las, meer weerstand op. Toen ik op de één naar laatste pagina belandde, liet ik het plan voor een moment op mijn schoot rusten en zuchtte een keer.

In dat moment van stilte gebeurde het: ik wist dat het nooit ging gebeuren. Nooit zou ik dit plan ten uitvoer brengen.

Ik wist ook direct waarom: het past niet bij wie ik ben. Als ik contact maak, ook al is dat enkel digitaal, ook al is dat met iemand die ik nog niet ken en ook al is het alleen maar eenrichtingsverkeer, dan gaat dat op een authentieke manier zijn. Dat gaat me niet lukken wanneer ik – ook al is het maar een ietsiepietsie beetje – ook het doel heb om mijn aanbod over de toonbank te krijgen terwijl ik niet expliciet aangeef ik dat ik dat aan het doen ben.

Begrijp me niet verkeerd: ik vind het prima om mijn aanbod te etaleren. Ik praat er met trots over. Ik denk dat de coaching die ik in de vorm van een jaartraject bied, heel heel goed is. Dat bovengemiddeld intelligente vrouwen met ADHD enorm veel waarde ervaren binnen dit traject, omdat dit traject hen ondersteunt in het creëren van een authentiek en integer bestaan.

En nu dreigde ik zelf iets te gaan doen dat niet authentiek en integer was. Sterker nog: ik had er al verwoede pogingen toe gedaan. Pogingen die telkens weer strandde. En nu begreep ik plotseling waarom: de authenticiteit ontbrak. 

Met dit inzicht voelde ik, wist ik direct ook dat ik mijn aanbod ‘aan de vrouw’ zou brengen. Aan de juiste vrouw zou brengen en alleen maar aan deze juiste vrouw zou brengen, wanneer ik in alle contact dat ik heb – welke vorm deze ook heeft – authentiek zou zijn en blijven.

Ik kletste er ook heel authentiek nog een aflevering van mijn podcast over vol. Die kun je hier beluisteren.

Ik kijk ernaar uit om contact met je te hebben, lieve vrouw met ADHD, ook als ik je nog niet ken, je wellicht nooit ga leren kennen en ook al heb ik geen idee wanneer dit gaat zijn, want ik weet nu dat ik als ik contact met je maak, ik dat vanuit mijn hart met je zal doen.