‘De ADHD spuit soms uit de oren’ van mijn cliënten. Dat is tenminste hoe verschillenden het – los van elkaar – aan me beschreven. Op zo’n moment willen ze maar één ding: rust.
Zover als dat de ‘ADHD uit je oren spuit’ hoeft het natuurlijk helemaal niet te komen, om wel ook al de behoefte aan rust te voelen. De ADHD-rush of ADHD-flow, die eerst nog als prettig wordt ervaren en die constructief is, kan naar verloop van tijd een belemmering worden, als een gevangenis voelen.
De doorgeslagen variant van een ADHD-rush, ADHD-flow of ADHD die uit je oren spuit; het zijn allemaal voorbeelden van woorden die mijn cliënten geven aan de staat van onrust, van de overprikkeling, van de onbewustheid waarin zij verkeren tegelijkertijd met dat zij de gedragskenmerken die we ADHD noemen vertonen. In zo’n modus is begrenzing minstens wenselijk, maar wellicht zelfs noodzakelijk. Hoewel dat op zo’n moment juist tegengesteld kan voelen.
Hoe je naar grenzen kijkt en meer nog hoe je je over grenzen voelt, kan enorm bepalend zijn voor of jij jezelf in zo’n staat kunt begrenzen en of jij jezelf laat begrenzen. Vaak hebben vrouwen met ADHD geen positieve ervaring met grenzen; hebben zij grenzen opgelegd gekregen die hen enkel belemmerde. Daarmee hebben ze ook geen positief, geen constructief gevoel bij grenzen en dan is er weerstand tegen grenzen in het algemeen. Deze weerstand moet dan ook nog eens worden overwonnen, zodra je al de ADHD-flow, de ADHD-rush of de ‘ADHD die uit je oren spuit’ probeert te beteugelen.
Dubbel werk dus.
Dat voorkomen we liever. Daarom deze podcast over hoe grenzen vrijheid bieden.
Veel luisterplezier!
