03 | Chiel

In deze eerste sessie voor Chiel bracht hij het onderwerp egoïsme in en maakte kennis met een andere kijk hierop die veel meer recht doet en wie hij is en zijn intenties.

Chiel krijgt van mensen die dichtbij hem staan te horen dat hij egoïstisch is of zodanig handelt. Hij herkent zelf dat hij soms egocentrisch is. Hij heeft eerder wel gedacht narcistisch te zijn, maar door zijn vader als incapabel in zich kunnen uiten te verklaren, de uitspraken van zijn vader om hem en zijn gedrag naast zich neer kunnen leggen.

Chiel geeft aan dat egoïsme voor hem betekent dat hij zichzelf voorop stelt en dat je niks om anderen geeft. Van dit laatste ziet hij dat hij dit wel doet, behalve wanneer hij in een periode verkeert waarin hij in zijn eigen wereld zit. Hij ziet dat hij ook andere periodes kent in zijn leven en nu ook in zo’n periode zit. Dat is een periode waarin hij volop contact maakt en dingen initieert en onderneemt.

We plaatsen twee stoelen naast de grijze stoel waarop Chiel zit. Deze stoelen staan symbool voor de twee modi waarin hij veelal verkeert. Op de roze stoel voelt Chiel zich opgewekt, energiek en optimistisch. Hij is bezig en nodigt mensen uit. Er zijn veel activiteiten en maakt veel contact. Hij volop interesse voor anderen.

Op de groene stoel is Chiel depressief. Er gebeurt niets en hij isoleert zich. Hij neemt slechts soms zijn telefoon aan. Als hij al vrolijk is en contact maakt dan is dit gespeeld en eigenlijk is het niet in staat tot faken.

Terug op de grijze stoel ziet Chiel dat egoïsme op beide stoelen tot uitdrukking komt. Op de roze stoel drijft hij in zijn enthousiasme zijn eigen zin door en op de groene stoel is hij er niet voor anderen.

Daarna gaat Chiel opnieuw en afwisselend op beide stoelen zitten om een antwoord op de vraag te vinden wat het egoïsme hem brengt. Op de roze stoel ziet hij dat het egoïsme ervoor zorgt dat hij kan doen waar hij zin in heeft. Mensen staan hem daardoor minder in de weg. Op de groene stoel hoeft hij zich niet kwetsbaar op te stellen. Het bespaart hem energie, hij hoeft geen ruimte te geven aan anderen die er niet is.

Het wordt duidelijk dat het in beide modi gaat over energie, maar ook over zelfbehoud. Het is pijnlijk voor Chiel dat hij er niet voor anderen kan zijn, maar er is ook een verlangen naar zichzelf zijn en hij is daar trouw aan.

Hiermee ronden we de sessie af. We zijn vooral verkennend – met herkennen, erkennen en wat onderzoeken – bezig geweest, even werd Chiel in zijn gevoel geraakt. Dat is voldoende voor nu en leverde toch al een verrassend inzicht op.

Rob herkende het verschil in bewust en onbewust egoïsme en ziet dat hij ook veel onbewust egoïstisch handelt. Hij vindt dit moeilijk en het verklaart veel over de oordelen van anderen over hem en zijn gedrag. Rob stoot zo ook af en sluit zich ook af.

Bij Tom gebeurde er in de sessie heel veel. Hij herkent het zelfbehoud en dat er geen kwaad achter zit. Het label ‘egoïsme’ geeft veel onbegrip en dat doet hem verdriet. Het gebeurt gewoon; het handelen is spontaan. Het lukt hem al beter om transparant over zijn behoeftes, grenzen en ruimte te zijn. Zo zegt hij nu tegen Annet dat hij ruimte nodig heeft. De acceptatie is nog lastig. Hij is zó gewend dat het niet mag. Het voelt ongemakkelijk om dichter bij zichzelf te komen. Hij erkent dat hij is wat zijn moeder afwees. Tom geniet van de echtheid en mannelijkheid van Chiel.

Anthony herdefinieerde egoïsme als egocentrisch. Er leeft verdriet over niet werkelijk en voluit te hebben geleefd en leven – hij heeft het grootste deel van zijn leven op de groene stoel doorgebracht – en hij vraagt zich ook af wat dat nog voor de rest van zijn leven gaat betekenen. Hij weet nu dat hij achterstand heeft wat betreft chemie en kan daardoor wel milder naar zichzelf, zijn leven en zijn proces kijken.