Al meer dan 15 jaar werk ik met mensen die de kenmerken van ADHD vertonen. En toch: ik zie ADHD niet als een stoornis. ADHD is geen tekort aan aandacht – er is altijd aandacht. Alleen vaak breed verspreid, gericht op veel verschillende dingen tegelijk.
Het probleem zit niet in de mens zelf, maar in hoe wij ernaar kijken. Door ADHD een stoornis te noemen, houden we een stempel in stand dat niemand helpt. In deze blog deel ik waarom dat zo is – en wat er wél nodig is.
Geen stoornis
ADHD is geen gebrek aan aandacht. Aandacht is er altijd. Ook bij mensen die snel afgeleid zijn. Alleen is die aandacht vaak breed verspreid, gericht op wisselende mensen, zaken of activiteiten.
Waarom het woord ‘stoornis’ niet helpt
Laten we stoppen met het ADHD een stoornis te noemen. Het helpt niemand verder. Wat het hooguit oplevert:
– mensen zonder diagnose die anderen beschuldigen of medelijden tonen,
– of mensen die zichzelf beperken door het label als excuus te gebruiken voor disfunctioneel gedrag.
Daarmee doen we geen recht aan wat er werkelijk speelt.
ADHD in deze tijd
ADHD is in feite het nieuwe normaal. Dat betekent niet dat mensen met deze kenmerken het altijd makkelijk hebben. Vaak zijn ze juist het gevolg van trauma. En binnen onze strak georganiseerde systemen – op school, op het werk, in de maatschappij – botsen die kenmerken soms hard.
Dáárvoor en dáárom is begeleiding nodig. Zodat iemand zich in de eerste plaats beter voelt in zichzelf, en in de tweede plaats ook een waardevolle bijdrage kan leveren aan zijn of haar omgeving.
Wat mensen écht nodig hebben
Ik zie mijn cliënten vaak worstelen. Ik hoor hoe ze al een leven lang geprobeerd hebben zich aan te passen, hoe ze bij momenten de handdoek in de ring gooiden. En toch vonden ze steeds weer de moed om opnieuw te proberen.
Wat ze dan nodig hebben, is niet nóg een label. Wat ze nodig hebben, is iemand die hen ziet als een heel mens. Een mens die het lastig heeft gehad. Die zich niet gezien voelde. Die radeloos was – en soms nog steeds is.
Dat mag allemaal benoemd en erkend worden. Maar zonder ADHD een stoornis te noemen.